Diep respect voor al het onderwijzend personeel all over the world! Dat had ik al hoor, maar het is alleen maar toegenomen. Het constante alert zijn, inspelen op de kinderen, denken hoe kan ik dit...? en daarbij nog alle logistieke en andere perikelen op de school. Nu allemaal aan den lijve ondervonden; ik ben zeker geen onderwijzer maar vind het heel leerzaam dit allemaal mee te maken. Veel zaken zijn overal hetzelfde denk ik als je met kinderen werkt: Jongens die denken dat ze stoer zijn, en dan ineens lief gaan tekenen en jou de tekening geven. Meisjes die dromerig pietepeuterig gaan kleuren of zelf iets maken. Een stoeiend jongen en meisje tijdens de lunch waarbij een ander meisje zegt dat ze: *maakt hartje met haar handen* want ze weet het Engelse woord er niet voor. En heftige discusies over een tandenborstel waar de verkeerde naam op staat. Jammer dat ik geen Khmer spreek. Ook omdat ik meestal met een kwinkslag kinderen wel bij de les kan houden (tenminste toen ik vroeger met kinderen werkte) maar helaas dat gaat hier niet, heel af en toe een grapje in het Engels of met gebaren lukt wel. Helemaal stil zijn ze als ik zinnen op het bord schrijf en zeg at ze dat moeten overschrijven; tja dat zijn ze gewend. Zo begin ik dan meestal, of met een spelletje. Later een verwerkingsactiviteit, worksheets en dan kleuren, knippen, plakken. Vinden ze meestal wel leuk. Of: "is that right??? Nooooo checha (teacher). Bijvoorbeeld me no want colour! (i don;t want to colour) Me no liiike! (de jongsten zeggen dit nog wel eens; de ouderen spreken al veel beter Engels)

Maar hoe 'hetzelfde' het ook is, de verschillen in een ontwikkelingsland als Cambodja zijn ook groot: het Dreamcentre is niet alleen voor ondersteuning van het onderwijs maar voor ondersteuning van de kinderen en de families. Zo kun je bijvoorbeeld een kind met een rare zweer aan zijn hand niet even naar de EHBO sturen, en een kind dat echt doodmoe is laat je gewoon 10 minuutjes slapen, daarna lukt het weer. Sommige kinderen komen niet regelmatig want die moeten achter de ossen aanlopen, of iets anders doen voor de familie. Ook valt de stroom wel eens uit, blijkt ineens dat er haren geknipt zijn van de kids,dus eerst even de klas aanvegen. Is het bakje met de waspoeder voor t-shirts wassen weer verdwenen en lekt het plafond tijdens een zware bui. Maar iedereen loopt altijd te zingen ;-) (is heel Cambodjaans)

Je leert de kinderen kennen en ziet hun talenten. Mooi kunnen tekenen, slim zijn, fanatiek in voetbal (meisjes!!) werkpaarden in de tuin, en draaien hun hand niet om voor een klusje. Er loopt zelfs een echte rapper rond! Nog een weekje ben ik hier....

Verder is dit weekend en de woensdag (blijkt een vrije dag te zijn) leuk voor excursies, shopping, pedicure en wie weet nog zwembad en yoga. Kortom: nog steeds geen dull moment.

En...de lekkerste kippensoep ooit gegeten, heel simpel eigenlijk: bouillon, kip ei `(ik denk rauw erdoor geroerd) , knoflook (veel=cambodjaans) gember (veel) fijne worteltjes, uien, paddestoelen, citroengras met daarop als garnereing rauwe lenteuitjes. Geserverd met rijst. De cambodjaanse keuken heeft lekkere smaakjes (gember, cocos, citroengras, knoflook, suiker en zout, die groene blaadjes (naam vergeten) maar is niet super pittig, alhoewel je dat wel kunt vragen. En het lokale eten is spotgoedkoop!